Dag 19: 6 augustus

Woensdag. Ik zeg het maar even want ik had de telefoon nodig om het te zien. Na 3 weken vakantie raak je de tel bijna kwijt. Vandaag blijven we bij Moreau Lake. Gewoon omdat het kan. Het is mooi weer dus hebben we bedacht om even wat boodschapjes te doen, even slapen en dan zwemmen on the beach. Nanning heeft z'n dag niet. Eerst zet hij koffie en pakt de rozijnen ipv de koffie (allebei een rood blik..) en vervolgens ruimt hij het apparaat op met de koffie nog in de pot. Goeiemorgen.... de toon is gezet.
Onderweg naar de supermarkt in Glens Falls komen we een spaarzame rotonde tegen wat ons een mooie kans biedt om te draaien en boodschappen te doen in Glens Falls South bij een supermarkt die we zagen. Op 3/4 van de rotonde horen we een klap en blijkt Niels met stoel en al in het trapgat te liggen. De stoel blijkt veilig en behalve een geschrokken Niels is er gelukkig niets aan de hand. Olga redt Niels uit het gat terwijl Nanning de camper op een parkeerplaats kwakt. Een normaal mens zou niet nog eens in zo'n autostoel willen zitten maar Niels maakt er niet zo'n probleem van. Voor de zekerheid hebben we de stoel nu maar dubbel gezekerd. Stomme rotondes....Stomme seatbelts...
Nadat de rust weergekeerd is tanken we en doen we boodschapjes bij een supermarkt waar ze zelfs vers fruit en groente hebben. Het valt op... De supermarkt heeft leuke karretjes waar Niels voorin kan zitten om te sturen. Slim, zo blijft ie tenminste op 1 plek en hoef je niet achter hem aan te rennen door de winkel. Er is ook een " dunkin' donuts waar we even een bak koffie en wat lekkers halen. Helaas doet de wifi het niet dus het uploaden van de verhalen zal tot morgen moeten wachten. Een mooi excuus voor een wifi stop (ander woord voor een hamburgerstop) als we weer verder naar het zuiden afzakken langs de Hudson. Vanmiddag naar het strand en de speeltuin. Niels heeft er zin in maar moet eerst even slapen. Het strand blijkt een ordenteljk strak geregiseerde toestand. Er zijn 3 vakken met een bijbehorende lifeguard. Met toren, fluit en drijfding. Ik mis alleen Pamela nog. En die vette boot. De vakken meten welgeteld 30 bij 20 meter met nog een extra boeienlijn op 4 meter van de kant. Ik maak de fout om Niels z'n vleugeltjes om te doen en het water in te banjeren. De dienstdoende baas van het vak dondert bijna van zijn stoel en maakt mij duidelijk dat de vleugeltjes niet mogen. "only coast guard approved lifevests". en dat op een meertje van nog geen 500 bij 500 meter. Wat een toestand. Nu ik nog eens goed kijk zie ik allemaal peuters zonder drijfhulpmiddeltjes. Dat mag blijkbaar wel. Vreemd. De baas van vak legt uit dat je lifevests mag lenen bij zijn collega's in the office. Daar blijken er nog 3 man te zitten plus nog een parkranger. Je zou bijna denken dat de Russen binnenkort binnenvallen zoveel baasjes er zitten op het strandje. Als je dit aan de Zevenhuizerplas probeert zwemt iedereen buiten het vak en niemand erin, op een paarse opblaaskrokodil. Gewoon om te narren.
Niels was wel blij met z'n zwemvest. Wij minder want een kraag zit er niet op waardoor hij op zijn buik blijft drijven en het meer leegdrinkt. Raar idee van veilig zwemmen hebben ze hier. Het water was wel erg aangenaam. Na het wisselvallige weer van de afgelopen week lijkt het wat stabieler en warmer te worden. het strand en de steentjes zijn ook geweldig dus uiteindelijk hebben we niets te klagen. Na een paar uurtjes omgebanjerd te hebben in de speeluin en op het strand eten we een frietje om daarna worstjes te bakken op ons vuurtje. Niels en ik stoken na het eten nog een vuurtje waarbij Niels de takjes zoekt, ik ze erop gooi en we vervolgens samen kijken hoe ze opbranden. Ik krijg even het "mastercard" gevoel. Onbetaalbaar. Een mooi einde van weer een leuke dag.