Dag 3: 21 juli

Vandaag werden we rond 6 uur wakker. De jetlag lijkt bijna verdwenen. Op ons gemak hebben we alle spullen ingepakt, waarna we naar beneden zijn gegaan om te ontbijten in het hotel. Er was een erg Amerikaans ontbijtbuffet met vooral heel veel zoete dingen. Voor Niels de kans om weer met een pannenkoek te ontbijten en vooral om een donut op zijn bord leggen. Uiteindelijk vond hij deze helemaal niet zo lekker en werd de donut omgewisseld met mijn fruit.
Na het eten bleken we niet de enige te zijn die wilden vertrekken. Helaas voor ons zaten we op de 5e verdieping van de 18 verdiepingen van het hotel en ging de lift steeds eerst helemaal naar boven om dan te stoppen op alle tussenverdiepingen. Tegen de tijd dat de lift bij ons was, was hij natuurlijk helemaal vol. Wat het niet gemakkelijker maakte was dat een van drie liften gebruikt werd door werklui die hotelkamers aan het renoveren waren. Na 20 minuten wachten waren zij echter zo aardig dat we met hun mee in de lift mochten. Grote voordeel van het lange wachten was echter wel dat we heel snel een taxi naar het station hadden. Een hele beleving met een taxi in New York. Inmiddels was de ochtendspits al goed op gang gekomen en stonden we een poosje in de file. Op dezelfde baan blijven is blijkbaar erg raar in deze stad. De chauffeur wisselde steeds van baan, eigenlijk zonder ook maar naar andere weggebruikers te kijken. Een paar mensen kwamen langs op de fiets. Erg dapper vonden wij. Op het moment dat er een ambulance voorbij kwam maakte de chauffeur hier handig gebruik van. De stoplichten gingen automatisch op groen waardoor onze chauffeur heel gemakkelijk en snel voor de ambulance uit konden rijden. Op die manier waren we toch ineens snel bij het station.
Nanning rookte nog even een sigaretje voor de ingang van het station. In de tijd dat wij er stonden heeft hij zeker van drie mensen geld aangeboden gekregen om een sigaret te verkopen.
Terwijl Niels en ik ons vermaakten bij een of andere rail met bewegende voertuigen eraan ging Nanning kaartjes kopen voor onze treinreis. Op een of andere manier had de mevrouw achter het loket begrepen dat hij 1 kaartje wilde en kon Nanning nog een keer terug. Gelukkig duurde het nog drie kwartier voordat onze trein ging zodat hij alle tijd had om de juiste kaartjes te regelen. Die hier overigens helemaal niet duur zijn. Voor een ritje van ongeveer anderhalf uur in de trein betaalden we 14 dollar per persoon.
Ongeveer 10 minuten voordat de trein vertrok gingen de deuren naar het perron open. Achter die deuren bleek een roltrap naar beneden te zitten die echter buiten werking was. Nanning is verschillende keren de trap op en neer gelopen om ervoor te zorgen dan al onze koffers op het perron kwamen.
Niels vond het helemaal geweldig in de trein. Hij kon naar buiten kijken en andere treinen zien. De trein vertrok onder de grond en tot onze grote verbazing was de grote stad helemaal verdwenen toen we vijf minuten later boven de grond kwamen. Volgens de meneer die tegenover ons zat reden we nu door een groot industriegebied, wat er voor onze begrippen echter erg landelijk uit zag.
17 stations verder stapten we uit in Middle Town, New Jersey. Hier zouden volgens onze camperverhuurder voldoende taxi's stoppen zodat we met een taxi naar het verhuurbedrijf konden gaan. Tot onze grote verbazing een hele grote parkeerplaats die op een Duits gezin na helemaal uitgestorven bleek te zijn. Geen taxi te vinden. De Duitsers hadden ook een camper gehuurd bij Road Bear, en na een paar telefoontjes werden we opgehaald door het camperbedrijf.
Na wat papieren te hebben ingevuld en uitleg te hebben gekregen over de camper konden we op weg. Eerst maar langs de supermarkt om boodschappen te doen. Niels was inmiddels al aardig moe geworden en had weinig zin om op zoek te gaan naar de boodschappen in de hele grote supermarkt. Dus wij met een huilende peuter zo snel mogelijk door de supermarkt heen. Natuurlijk vergaten we een aantal dingen. We hadden echter eten voor 's avonds en 's ochtends dus konden we op weg.
Ruim een uur later kwamen we aan op een camping van het State park in Clinton, New Jersey.
Een hele mooie camping aan een meer. We kregen een rustige plek onder de bomen waar we gelijk welkom werden geheten door onze buurvrouw en haar kinderen Dominique en Sophia. We moesten gelijk aanschuiven aan tafel en kregen watermeloen aangeboden. Niels was enthousiast over het konijn en de eekhoortjes die we zagen. Volgens onze buren heel normaal voor die omgeving. Zij vonden het in ieder geval niet bijzonder. Dominique had die dag zijn verjaardag gevierd en cadeautjes uitgedeeld.Hij had er nog een aantal over en Niels kreeg een soort tennissetje van hem. Helaas gingen zijn nieuwe vriendjes even later naar huis. We hebben nog even geholpen met het opruimen van hun tent. Het was inmiddels al een uur of 7 geworden, dus nadat we onze buren hadden uitgezwaaid hebben we een heerlijke salade gegeten. Het leek echter nog niet echt af te koelen, dus een verkoelende duik in het water leek ons wel erg aangenaam. De bodem van het meer bestond echter uit kleigrond waarin je een heel eind wegzakte. Niels vond dit maar eng en stond vrijwel daarna weer op de kant. Ik probeerde nog een stukje te zwemmen. Dit was echter best lastig omdat het water ongeveer anderhalve meter diep bleef. Na een geweldig modderbad kwam ik erachter dat ik er ook niet echt schoner op was geworden. Dan maar onder de douche in het toiletgebouw van de camping. Een heerlijke douche en Niels en ik waren weer een soort van schoon. Mijn voeten zijn echter nog lange tijd bruin van de modder gebleven.
Inmiddels was het donker geworden en waren er overal om ons heen een soort vuurvliegjes te zien. Erg mooi om te zien.
Heel lang hebben we niet gekeken, want na de lange reis waren we wel toe aan een nachtje goed slapen.