Dag 21: 8 augustus

Om 8.00 uur rollen we uit ons bedje. Het begint een routine te worden. Ontbijtje, camper reisklaar maken, laatste slok koffie en op weg maar weer. Tijdens het ontbijt hebben we een voorstelling van een paar landgenoten die ook een camper gehuurd hebben. Pa, Ma en 3 pubers. Pa en Ma zijn al een uurtje aan het opruimen. We denken dat ze de camper in moeten leveren want de koffers komen te voorschijn. De kids hebben duidelijk geen zin. Na lang aandringen rollen ze uit hun bed en zitten met lange gezichten aan de ontbijttafel. Hoe anders is het met Niels. Die stapt uit bed en begint vrolijk te spelen met alles wat hem maar in z'n knuistjes komt. Olga doet nog even de handdoeken in de droger en nadat alles gister al gewassen is zijn we nu weer volledig bepakt en bezakt. Op naar Woodstock. Olga chauffeurt. Ik heb haar er een beetje ingeluisd met de vraag of ze de camper een stukjeaar voren rijdt zodat ik de levelers op kan ruimen. Na 2 minuutjes wennen stuurt ze als een volleerde trucker de camper over de bochtige bergwegen van de Catskill Mountains. We rijden door Woodstock. En ik moet uitkijken naar een postkantoor. Na er 2 gemist te hebben zie ik er 1 maar dat is zo'n verrassing dat Olga er voorbij sjeest. Komt nog wel. Niels vindt het maar raar dat Olga rijdt en ik ernaast zit. Klopt niet in zijn programmaboekje. We rijden richting Mount Tremper. Op de camping hebben we een folder gevonden van een oude spoorlijn door de bergen. (www.catskillmtrailroad.com) Niels hadden we geen groter plezier kunnen doen. Als we het stationnetje eenmaal gevonden hebben moeten we treinkaartjes kopen. Ondertussen komt de trein net binnen en Niels loopt te stuiteren van opwinding. De vrijwilligers lopen rond in conducteursuniform en ik vang een verhaal op over een omgevallen boom op de tracks. Zo groot dat ze met een kettingzaag niets kunnen beginnen. Precies 1 minuut voor 12 roept de conducteur "all aboaaardd" en Niels mag zijn kaartje laten knippen en in de trein zitten. Het duurt niet lang of de trein zet zich al toeterend en bellend in beweging. We rijden een stukje en stoppen bij een kapotte brug. We moeten terug richting station en rijden dat voorbij. Wederom met veel kabaal. Nu nog meer want we moeten ook een overweg passeren. Nou, dat hebben we geweten. Wat een getoeter. We boemelen een berg op door een dicht bos en zien leuke stukjes natuur. De trein stopt en we mogen allemaal naar voren om de omgevallen boom te bekijken. Het is inderdaad een heel ding. De man voorop de trein verteld dat hij vanmiddag gaat proberen om de boom weg te halen met een big crane. Ondertussen rent Niels naar de conductrice om te vertellen dat er een boom op de rails ligt en vooral hoe zij die weg moeten halen. Wijsneus. We tuffen weer richting station en passeren met veel kabaal weer de overweg. Niels weet van gekkigheid niet waar te kijken en lijkt bijna uitgeput als we uit moeten stappen. Al met al een prima uitje!
Verder maar weer. We rijden op de US28 en kijken nog even of the railroad museum open is. Helaas, alleen op zaterdag en zondag. We rijden Phoenicia binnen. Een leuk plaatsje met terrassen. Best wel bijzonder want die zie je hier niet veel. Olga heeft een Diner gespot langs de 28 dus we draaien om en stappen binnen in wat ik denk het meest populaire establisement in de Catskill's is. Ontzettend druk en na onze lunch snap ik waarom. Erg lekker en niet duur. Het is al weer tijd om richting onze overnachtingsplaats te gaan. Dichtbij, in Mount Tremor, we hadden de bordjes al zien staan. Even dachten we verkeerd te zitten. De weg voert ons de bergen in en we missen de ingang. Even draaien en we belanden op een super mooi statepark met mooie campsites. De douches zijn minder dus dat wordt douchen in het mobiele Hilton. Ook prima. Een goed gelukt vuur is de basis van een lekker diner. Het staat of valt met het hout wat je hebt en je moet er de tijd voor nemen. De parkranger (we noemen 'm Terry) komt zich nog even voorstellen. Hij wandelt in vol ornaat het hele terrein even over. De meeste van z'n collega's pakken de auto of quad maar Terry niet. Hij lijkt te genieten van z'n wandeling. Volgens hem valt het mee met de beren. Hij had er nog geen gezien dit jaar. Terry kan het weten want die wandelt hier ieder avond. Niels is lekker eigenwijs en wijst een hoop takken aan waar volgens hem de beren wonen. Terry verstaat geen Nederlands dus vindt het allemaal oke.
Na een lekkere maaltijd roosteren we nog Marshmellows en oefent Niels op "thank you" , hij begint gewoon engels te kletsen de kleine mafkees. We stoppen Niels onder de douche en gooien hem in de kooi. Slapen is meneer niet van plan maar negeren helpt. Onze buren zijn ware muziekliefhebbers. Een radio speelt al vanaf 5 uur vanmiddag. Gelukkig is de muziekkeuze redelijk en we hopen dat het straks wel eens afgelopen is met het kabaal. Kunnen we nog even luisteren naar de stilte in de afgelegen bergen.