dag 11: 29 juli

We slapen heerlijk uit en gaan na het ontbijt op weg naar de Niagara watervallen. We kiezen ervoor om de route langs Lake Erie te nemen. We rijden door wijken met de meest geweldige vila's. Bijzonder is dat alles er heel goed onderhouden uit ziet, maar dat de weg erlangs erg slecht is. Zo hobbelen we richting Buffalo. Daar komen we natuurlijk niet gelijk op de Highway door de stad uit maar moeten we even zoeken, waardoor we ook nog een stukje van deze stad zien. Veel havens met mooie bootjes.
De Highway brengt ons naar een tolbrug over de Niagara rivier. We betalen twee dollar om het eiland in het midden te overbruggen en uiteindelijk aan de andere kant te komen. Wel een erg mooi uitzicht over deze brede rivier. De watervallen bevinden zich duidelijk niet in dit gedeelte van de rivier want er varen nog vele boten op. De brug is zo hoog dat vrijwel alle boten er onderdoor kunnen. Dan in de Amerikaanse stad Niagara op zoek naar de route naar de watervallen. We komen langs vele Niagara welcome centra. Waarschijnlijk vertrekken vanaf daar verschillende tours naar de watervallen. Door de vele bordjes in de stad te volgen komen we uiteindelijk bij een grote parkeerplaats op het eiland tussen de watervallen in. Hier vandaan kunnen we de Amerikaanse watervallen heel goed van bovenaf bekijken. Er is ook een lange trap naar beneden, waarbij je onderaan de rotsen van de waterval uitkomt. We slaan deze over omdat het met Niels in een buggy best lastig is om de trap naar beneden te nemen. We lopen over een brug terug naar de eerste van de twee Amerikaanse watervallen. Hier hebben we een heel mooi uitzicht. Bij dit uitzichtpunt gaan we naar beneden en nemen de boot langs de watervallen. Heel erg bijzonder om zo dichtbij dit razende natuurgeweld te kunnen komen. De boot vaart ook langs de Horse shoe fall (het Canadeze gedeelte van de watervallen). Zo zijn we ook nog even in Canada. Niels vindt het allemaal wel erg spannend en wil eigenlijk het liefst zijn poncho uitdoen omdat hij het maar een lastig ding vindt. De poncho is echter wel nodig om droog te blijven zo dicht bij de watervallen. Nanning probeert ze te filmen en droog te blijven. Dit mislukt echter als de boot heel draait en daardoor heel dicht bij de waterval komt waarbij hij een plens water over zich heen krijgt. Dat we niet de enigen zijn die de watervallen willen bezoeken merken we als we vanaf de boot terug lopen. Er staat inmiddels een hele lange wachtrij voor de boot en ook langs de route terug is het een stuk drukker geworden. Wij gaan terug naar de camper en op weg naar de Niagara shopping outlet. Nanning gaat hier op jacht naar een nieuwe zonnebril (op een of andere manier is die van hem spoorloos verdwenen) en brengt een bezoekje aan de Nike store om te kijken of ze hier de Nikes verkopen die onze buurjongen zo graag wil hebben. Helaas hebben ze die hier niet. Als Niels weer wakker is (hij moest even een middagslaapje doen na alle indrukken bij de watervallen) gaan we samen nog even naar een paar winkels, waar we een paar mooie Nikes voor Niels kopen en nog wat kleding. Het is inmiddels al half 6 geworden en tijd om terug te gaan naar de Camping. Een kilometer of 20 voor de Camping gaat het lampje van de benzinemeter in de Camper branden. We vinden een benzinepomp waar de benzine zo'n 70 dollarcent per gallon goedkoper is dan langs de highway. Dit komt doordat deze benzinepomp gerunt wordt door Indianen en die hoeven als oorspronkelijke bewoners geen belasting te betalen. Hierdoor kunnen ze de prijs ook een stuk lager houden.
Het is vandaag wel droog gebleven maar doordat we laat terug zijn op de Camping besluiten we om in de camper te koken in plaats van op een houtvuur zoals we op de vorige campings hebben gedaan. We koken voor het eerst op het gasstel in de camper. Dit gaat best goed en ongeveer een half uurtje later zitten we te genieten van een heerlijke pastamaaltijd.
De Canadeze buren tegenover ons doen een spel met twee rekken waar ze balletjes aan een touwtje overheen proberen te gooien. Niels moedigt ze op zijn manier aan. De buren vinden dit wel vermakelijk. Helaas moet dit leuke jongetje naar bed en wordt het toch te donker om het spel verder te spelen. Het is hier een stuk eerder donker dan bij ons. Rond half 9 is het al duidelijk aan het schemeren en om 9 uur is het echt al wel helemaal donker. Nanning en ik zitten nog even buiten bij de muggenkaars, die hier geen overbodige luxe blijkt te zijn, en gaan dan ook slapen.